تحلیلی بر روش های سنجش آسیب پذیری در محیط زیست ساحلی

این تحقیق تلاش دارد ضمن انعکاس سوابق و رویه­های نوین تعیین آسیب­پذیری و تنش­هایی که منجر به ایجاد آسیب­پذیری در محیط­های طبیعی و بویژه مناطق ساحلی می­شوند، مناسب­ترین رویکرد را برای تصمیم­گیری مدیریتی مناطق ساحلی پیشنهاد نماید. این مطالعه با تحلیل 49 تحقیق در خصوص تعیین میزان آسیب­پذیری (70% مربوط به مناطق ساحلی)، 69 تحقیق در ارتباط با بررسی­ تنش­ها حدود (70% ساحلی) و 10 تحقیق در ارتباط با بررسی منابع و مناطق حساس ساحلی به انجام رسید. این بررسی نشان داد در میان روش­های مختلف تعیین آسیب­پذیری پرکاربردترین روش، روش cvi [1] است، در محاسبه این روش هم متغیرها و هم تنش­ها دخیل هستند. از میان تنش­ها بالا آمدن سطح آب دریا و تغییرات تراز آب بیش از سایر تنش­ها در پژوهش­های صورت گرفته مورد استفاده قرار گرفته است، اما برخی تنش­های دیگر مانند باران­های نامنظم و کمیاب، سدسازی و برخی تنش­های دیگر فقط در یک پژوهش مورد استفاده قرارگرفته­اند؛ بنابراین می­توان نتیجه گرفت تنش­هایی که بیش­تر مورد استفاده قرار گرفته­اند اهمیت بیش­تری برای محاسبه آسیب­پذیری دارند. همچنین در بین منابع حساسیت در قسمت اکولوژیک معیار بکر بودن (طبیعی بودن) و در قسمت غیراکولوژیک معیار اقتصادی (زیر معیار وابستگی اقتصادی و منافع) بیش­ترین درصد فراوانی را داراست، بنابراین این منابع حساسیت که در پژوهش مختلف بیش­تر مورد استفاده قرار گرفته­اند برای محاسبه حساسیت، اهمیت فراوان­تری دارند. 6- coastal vulnerability index